Hayatın sessiz çığlıklarını yalnız ben duyuyormuşum gibi hissediyorum... Yalnızca ben sürükleniyormuşum gibi...Yalnızca bana dokunuyormuş gibi her şey...Her şey beni alıp götürüyormuş gibi...Ben mi dayanıksızım? Yoksa yaşadıklarım gerçekten dayanılmaz şeyler mi? Tabi ya nerden bilebilirsin! Birde sadece sen mi, bizim de sıkıntılarımız var diye görmezden gelişlerin... Daha sen ne gördün ki... Biliyor musun? Ne yaptıysam beni anla diye aman sen ne anlarsın ki... Kime çabalıyorum ben, kime bunca edebiyat? Doğru sana göre felsefe yapıyorum ben...Amaaann sen de bilmiyorsun ne yaptığını.... Sen yalnız ben yalnız, anlamazsan olacağı bu işte böyle yalnız kalırız....Hadi gel bak yine affedicem, tüm kırgınlığımı silemem de, hadi gel de öyle olsun işte....